دخالت گیرنده های موسکارینی آمیگدال مرکزی در فراموشی ناشی از مورفین در موش بزرگ آزمایشگاهی

چکیده مقدمه: پردازش اطلاعات درفرآیندیادگیری وحافظه، نتیجه تداخل سیستم های نوروترانسمیتری درنواحی مختلف مغزبویژه، هیپوکامپ وآمیگدال می باشد. با توجه به آن که مورفین باعث القا فراموشی می شود، در تحقیق حاضر، نقش احتمالی گیرنده های کولینرژیکی موسکارینی آمیگدال مرکزی درفراموشی ناشی ازمورفین درموش بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستارموردبررسی قرار گرفته است. روش ها: یک هفته بعد ازجراحی و کانول گذاری بصورت دو طرفه درهسته های مرکزی آمیگدال، حیوانات جهت یادگیری اجتنابی غیر فعال بااستفاد از دستگاهstep-through ، با یک فاصله زمانی 24ساعته، مورد آموزش وآزمون قرار گرفتند. مدت زمان تاخیرورود حیوان به بخش تاریک شوک دهنده دستگاه به عنوان ملاکی برای سنجش بیادآوری حافظه مورد استفاده قرار گرفته است. یافته ها: تزریق زیر جلدی مورفین (mg/kg 5/7 ،5) پس از آموزش به صورت وابسته به دوز، موجب تخریب حافظه و ایجاد فراموشی گردید. تزریق مقادیرµg/rat 5/1 و1 پیلوکارپین، آگونیست گیرنده های موسکارینی استیل کولین، به درون آمیگدال مرکزی (cea)، قبل ازاستعمال مورفین (mg/kg, s.c. 5/7)، مانع ازالقاء فراموشی ناشی از مورفین گردید. در حالیکه، تزریق پیش از آموزش اسکوپولامین (µg/rat, intra-cea 6/0 ،5/0)، آنتاگونیست گیرنده های موسکارینی همراه با یک مقدار بی اثر مورفین (mg/kg, s.c. 5/2) بیادآوری حافظه را مهار کرد. همچنین مصرف پیش از آموزش مقادیرکمتر اسکوپولامین (µg/rat, intra-cea 3/0 ،2/0) اثر پیلوکارپین را بر واکنش مورفین معکوس نمود. قابل توجه است که تزریق همان مقادیر پیلوکارپین یا اسکوپولامین به تنهایی اثری بر حافظه نداشتند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق حاضر، به نظر می رسد که گیرنده های موسکارینی کولینرژیک هسته های آمیگدال مرکزی ممکن است در اثرات مورفین در تخریب حافظه وایجاد فراموشی دخالت داشته باشند.